کدام قانون
اگر شما در این مورد چیزی نمی دانید که "شما واقعاً اهمیتی نمی دهید" ، چرا همیشه ذکر آن گفتمان ضد دین است؟ (که مطلقا چنین نیست).
من از سخنرانی های این آیین ها مانند خداناباوری ها از هر نوع چیزی کم نمی آورم ، اما شما باید کور باشید تا متوجه این نفرت های متقابل نشوید.
دین یک نهادینه سازی فکر است. برای همه کسانی که تاریخ را مطالعه کرده اند از کلیسا به عنوان مثال ، به نظر می رسد که در نهایت معنویت به نفع یک پروژه سیاسی به گروگان گرفته می شود ، این مسئله در مورد بوم شناسی ، اقتصاد ، مهاجرت و غیره است.
این س goodال خوبی است که باید زودتر از آن مطرح می شد (هر وقت اوقات فراغت داشتید که همه این صفحات را در مورد تکامل بخوانید ، جایی که شما دائماً به گفتمان ادیان برمی گشتید تا آنها را به عنوان منابع سیاسی-اجتماعی معرفی کنید ، اگر نه معنوی.) بنابراین تا حدودی با آنچه در بالا می نویسید موافقم. ادیان ، سیستم های بشری هستند (مانند سایر مکالمات) گفتمانی را که ظاهراً معنوی است ، بازیابی می کنند تا آن را به یک تجارت سودآور تبدیل کنند و بر ذهن های ضعیف تسلط یابند (به معنای عدم اطلاع از این حوزه اخیر که منجر و هدایت می شود). باز هم ، به تمام خرافات و تکرارها ، تا ویرگول ، در گفتگوی مسلط در مورد واکسیناسیون بازی در ترس (جهنم بیماری) و بهشت (که به طور معجزه آسایی توسط آنها در امان مانده است) ) زیرا این هویج و مواد چوبی قدیمی است که طبق معمول بهترین عملکرد را دارد و مردم می گویند آمین.
پس چرا وقتی صحبت از دین می شود به طور سیستماتیک بپرید ، سپس توضیح دهید که این یک فنجان چای شما نیست؟
من روی دین نمی پردم ،
اما روی سردرگمی داوطلبانه که بین گفتمان فلسفی به اصطلاح درباره منشأ همه چیزهای شناخته شده و ناشناخته و واقعیت بازگرداندن سیستماتیک این موارد به نهادهایی که فقط نماینده خودشان هستند ، ساخته شده است.
وقتی این بازی کوچک گیجی را متوقف می کنید تا به ایده بچسبید ،
و او به تنهایی، از یک خالق ، یعنی از ریشه همه چیز ، دیگر نیازی به ذکر دین نیست.
اعتبار "خدا" با آزمایش شخصی ، نه توسط پیروتوهای روشنفکر یا شبه روشنفکر و فرارهای آن صورت می گیرد. من شما را با شواهد یا تناسخ واقعی به آیین بودا معرفی می کنم [*] فقط موضوع مربوطه و چند مورد نادر دیگر می توانند شهادت دهند که واقعاً چنین است ، اما از نظر علمی قابل اثبات نیست ، هیچ چیز نمی تواند این تز را تأیید کند!
این نادرست است
تجربه معنوی نمی تواند وجود خدا را تأیید کند ، از طرف دیگر می تواند مفهوم فراسوی ، بعد دیگر آگاهی و غیره را تأیید کند.
نه واقعا! این فقط یک سوال از معناشناسی است که در آن ما می خواهیم جارو را با اصطلاح زیبا از تکنسین سطح یا احتمال عدم تعیین تعیین کنیم. (این یک پای خوب از چوب به ما می دهد!) و بنابراین ، آنچه را که نمی تواند در چارچوب کاهش یابد ، دوباره قابل کنترل ، قابل تأیید (با توجه به معیارهای شما) بیاورید.
همانطور که اشاره کردم ، جریانات روحانی به سمت تجربه گرایش پیدا کردند (از طریق یوگا ، مدیتیشن و غیره ...)
این یک انتخاب دلخواه نامیده می شود که می خواهد یک سیستم را نسبت به سیستم دیگر ارزش گذاری کند. مثل این است که در ورزش بخواهیم به جای تیراندازی ، دویدن را ارتقا دهیم! هماهنگی بین جسم و ذهن انحصاری شرق نیست ، بلکه طبق فرهنگ ها به شکلی متفاوت به سادگی بیان می شود.
من شخصاً طرفدار این روش ها مانند یوگای غربی هستم دقیقاً به این دلیل که این هماهنگی به همان اندازه توسط آیین های "شما" قطع شده است که بی خدایی و شبه عقلانیت آن ، در حالی که در واقعیت چنین است. فقط فرد بدون در نظر گرفتن سیستم غالب.
جریاناتی با کنجکاوی مبتنی بر الحاد فلسفی هستند.
بودا در مورد این موضوع موضع گیری کرد ، به دلیل رد دین مسلط که او را احاطه کرده بود و این حتی بیشتر نفی ادیان و نمایندگان به اصطلاح غالب آنها است ، که می خواهد باران ببارد و بر آنها بتابد. ذهن مردم ، (همانطور که الحاد موضع طرد شدن با ماست) و شاگردانش همانطور که برای آنها طبیعی است از استاد پیروی می کنند. او وجود این خدا را تشخیص می داد و همه شاگردانش به همان شیوه از او پیروی می کردند و همه امروز وجود خدا را تبلیغ می کردند ، مانند آنچه برای چیزهای کوچک لازم است.
در واقع او انقلاب خود را قبل از ما انجام داد!
این به طرز عجیبی یادآور درگیری بین "مسیحیان" تثلیثی و "مسیحیان" وحدت طلب است و اولین کسی است که کف نارگیل را بدست آورد زیرا اقتدار (امپراطور کنستانتین در این مورد) بنا به دلایلی اولین را انتخاب کرد. فقط سیاسی اگر ترازوها به سمت دیگر متمایل می شدند ، امروز Unitarians تسلط پیدا می کردند. و اگر بودا ، از جایگاه شاهزاده ای خود ، ریاکاری مذهبی زمان خود را نمی گذراند ، شاید نظر دیگری داشت و بنابراین بودیسم امروز از دین خارج می شد. (و شما آن را توصیه نمی کنید امروز نیست وگرنه شما گله را دنبال می کنید!)
در غرب ، تجربه های معنوی از طریق مراقبه یا دعا (1) هرگز با اثبات وجود یک خدا خاتمه نمی یابد ،
شاگردان آیین بودا مانند مریدان کاتولیک هستند و چون تسلیم آنها در برابر دگم منع می شود که منجر به چیز دیگری شوند ، بدیهی است که آنها به غیر از شرط بندی روانی خود ، مانترا های معروف ، نتیجه دیگری نخواهند داشت.
اما از احساس آرامش و عشق ،
این خوب است ، این چیزی است که تمام ادیان جهان را به هم پیوند می دهد ،
حداقل از نظر تئوری
این فقط به عنوان خلفی و از طریق فرهنگ تجربه گران است که این امر به عنوان یک تجربه عرفانی پس از برقراری ارتباط شخص و خدا با یکدیگر احراز می شود ...
و شما بلافاصله در شکاف مورد نظر فرو می روید و از شما قویتر است. این تجربه نتیجه مراقبه (راه شرقی) و نه دعا (راه غربی) نیست ، بلکه مستقل از هر شکل ، علت یا سیستمی است در غیر این صورت همه مراقبین فوق بشری ، مقدس یا روشن فکر خواهند بود.
در یک فرهنگ انیمیست ، شمن در مورد تماس با ارواح در یک فرهنگ شرک با یکی از خدایان تابلو و غیره صحبت خواهد کرد ...
شورشی! عرفان و شمنیسم معیارهای معنوی نیستند ، بلکه حساسیت هایی هستند که مشخصاً به فرهنگ ها برای اعتبار آنها مربوط می شوند. برخی فرشتگان ، دیگران مقدسین را مانند كاتولیك یا تظاهرات خارج از مسیر مغلوب مانند تونلهایی كه با نور EMI پر شده اند می بینند [*] و بنابراین این امر به طور موثر بیانگر تلاش برای دستیابی به جهانی متفاوت از دنیای موجود است. عموما پذیرفته شده.
[*] این آزمایشات از این نظر جالب هستند که هیچ معیار دین ، معنویت یا مراقبه متعالی لازم نیست.
بنابراین اصل یکسان است ، تجربه یک حالت آگاهی اصلاح شده وجود دارد و سپس از طریق فرهنگ (ذهن) عارف ترجمه می شود.
دقیقاً یکسان نیست و اینجاست که خرج کفش می خواهد به برخی از مظاهر خاص کاهش یابد ، گویی که فقط یک نوع مسیر واحد وجود دارد و حتی بدتر از آن باید توسط آن تفسیر شود. آنجا که حتی از آنجا عبور نکرد
به همین دلیل است که شما پشت تجربه ذهنی پنهان می شوید ، بنا به تعریف غیر قابل اثبات ، زیرا در موارد معتبری از تجربه های این نوع ، هرگز سوالی از یک معمار تبرید ساعت ساز بزرگ وجود ندارد ، این تعبیر شما است ، و تفسیر شما بر اساس یک عقیده است ، ایده ای که مغز شما را استعمار کرده است و همه انسانها طبق این اصل کار می کنند....
و در پشت یک خردگرایی کاذب پنهان می شوید. شما همه چیز را به اثبات برمی گردانید ،
فقط با توجه به ضوابط خودخارج از تجربه ، آنها را به تردیدهایی تردیدآمیز تبدیل کنید زیرا کجا متوجه شدید که این تجارب منجر به رویکردی منطقی فلسفی از یک معمار بزرگ می شود؟ این تعبیر شماست ،
و تفسیر شما بر اساس یک باور است ، ایده ای که مغز شما را استعمار کرده است و همه انسانها طبق این اصل کار می کنند.
بنابراین شما برای حفظ ابهام در تعریف ، ماهرانه و "تجربیات عرفانی" و تجربیات عرفانی را بدون مهارت توصیف می کنید.
و دوباره شورش کنید ، این نوع تجربه را با محدود کردن آن در محدوده های مشخص شده ، پیشینی ، توسط کسانی که چیزی در مورد آن نمی دانند ، منطقی کنید. هیچ معیاری وجود ندارد ، نه کاتکیسم و نه عرفان. مثل این است که صاعقه در جایی که می خواهد ، وقتی می خواهد ، بدون معیارهای از قبل تعیین شده و بدون هشدار برخورد کند
در حال حاضر دوره های بحرانی ، تاریخ پر از دوره ، دوره ای است و هیچ یک بیش از شخصیت دیگر برای رسیدن شخصیت خاصی مساعد نیست.
در این مورد ما باید کمی در داستان تجدید نظر کنیم ، که ما را به اصل موضوع باز می گرداند ...
مگر قرار نیست مسیح (مسیح) در یک زمان دردسر بیاید؟
با این تفاوت که نشان می دهید چیزی درباره آن نمی دانید! دوره مشکلات مربوط به سیاست نیست ، بلکه افراد واقعی هستند
تنها و برای آن مسیح عیسی می گوید: "
من فقط به خاطر گوسفندان گمشده اسرائیل آمدم »، بنابراین او به این ایده که برای نجات (سبک موسی) این مردم از یوغ روم آمده بود ، اعتراض کرد.
اوه بله ، ببخشید ، شما چیزی در مورد دین نمی دانید!
به طور موثر! معاصران مسیح عیسی عادلانه دین خود را توصیه کردند و او با رفتار منافقانه آنها را در جایگاه شایسته خود قرار داد.
اگر روزی مطالعه کنید (و مراقبه کنید)
vraiment این متون و بدون پیش داوری های ملحدانه ، ممکن است درک خود را از اینکه یک دین واقعی باید باشد تغییر دهید
(دین در نزد خداوند پاک و لکه دار مراقبت از کارها و یتیمان دردمند است) عدم وجود قبل از شی قبل از چای در کلیساها یا هر وسیله دیگری.
برای بازگشت به مقوله های کمتر مذهبی (البته): آیا لنین یا A.Hitler خاص در زمان ناآرامی ظاهر نمی شوند؟
آنها در زمان آشفتگی سیاسی به وجود آمده اند ، نه آشفتگی معنوی.
تا آنجا که من می دانم ، نه لنین و نه هیتلر خود را به آزمایش معنوی توصیه نکرده اند ، علاوه بر این ، کارهای آنها به جای آنها صحبت می کند ، زیرا پایان دادن به یک کلمه مقدس
ما یک درخت با میوه ها را می شناسیم »
"ما علم را با واقعیت ها مانند ساخت خانه با سنگ می گیریم؛ اما انباشت واقعیت ها بیشتر علمی نیست بلکه یک شمع سنگ است خانه" هنری پوینکاره
در حال حاضر دوره های بحرانی ، تاریخ پر از دوره ، دوره ای است و هیچ یک بیش از شخصیت دیگر برای رسیدن شخصیت خاصی مساعد نیست. اگر تلاش می کردید که موضوع را مطالعه کنید نه اینکه سریع آن را بررسی کنید ، مانند ضد دین ، (شاید) معنای نبوت را که هیچ ارتباطی با مشکلات یا مشکلات ندارد بهتر درک می کنید. بحران های سیاسی
