درآمد اولیه یا درآمد جهانی: عملکرد ، بحث و گفتگو

احمد نوشته است:پتروس به درستی بر توازن قدرت نامطلوب کارمندان تأکید می کند ، که این امر توزیع یا سازماندهی احتمالی کار را به خوبی نمی داند. راه نجات نمی تواند ادعای "حق" کار باشد که فقط به جبرهایی که از عوامل این نابودی غیرقابل استناد هستند ، اشاره دارد ، اما فقط با قرار گرفتن در خارج از مقوله های خاص این جبرها.

روشن است که جامعه ما ، حتی تمدن ما نیز تمایل به فروپاشی دارد.
برای جلوگیری از این امر ، لازم است تعدادی از اقدامات (از این رو خواسته های من در بالا) برای ایجاد یک شکاف کمی مطلوب تر برای سرنوشت ما انجام شود ...
اما خواب نبینید ، فقط حوادث جدی از مغز جهانی خارج خواهد شد.
من فکر می کنم ، مانند B.Meheust ou F.Roddier که در واقع خیلی دیر است و ما مجبور خواهیم بود جهانی را که خلق کرده ایم "با آنها زندگی کنیم".
با این وجود ، هنوز ابتکاراتی وجود دارد که امروزه کاشته می شود ، وقتی زمان فرا رسید ، می تواند ثمره داشته باشد.

من جزو کسانی هستم که شک می کنم واقعیت فروپاشی باعث تحریکات سلامتی خواهد شد. در عوض ، مانند اتاق شلوغی پر از دود ، جمعیت به سمت بیرون می روند و هراس کسانی را که آتش به راحتی نجات می داد ، کشت. به عبارت دیگر ، من به تعلیم و تربیت فاجعه اعتقادی ندارم ...
این ابتکارات را که شما در مورد آنها صحبت می کنید ، باقی بمانید: آنها در همه جا وجود دارند ، اما در کشورهای ما ، اگرچه بسیاری هستند ، من شک دارم که آنها به یک بعد به اندازه کافی حساس رسیده اند تا وقتی زمان فرا رسید ، وزن خود را وزن کنند. مطمئناً در كشورهای آمریكای لاتین چنین نیست ، من به شما اعتراف می كنم ، هم برای این مسئله از بعد و هم به این دلیل كه فشار آسایش و شرط بندی ذهنی كه با آن پیش می رود بسیار كمتر از آن است كه در كشور ما باشد. کشور قدیمی

* در حال حاضر ما می توانیم سرسختانه پدیده های پیش ساز را انکار کنیم و هیچ مدرکی مبنی بر اینکه واقعیت آشکارتر وجود نخواهد داشت موضوع همین انکار است. اذعان داشتم که اشتباه می کنم ، ممکن است ، چرا یک روش بهتر ناگهان انتخاب می شود (که حاکی از آنالیز بی سر و صدا است که امروز انجام نمی شود ، اگرچه ما زمان و منابع لازم را داریم) در حالی که پیدا کردن قلاب گوسفند بسیار ساده تر است ...

احمد نوشته است:من جزو کسانی هستم که شک می کنم واقعیت فروپاشی باعث تحریکات سلامتی خواهد شد. در عوض ، مانند اتاق شلوغی پر از دود ، جمعیت به سمت بیرون می روند و هراس کسانی را که آتش به راحتی نجات می داد ، کشت. به عبارت دیگر ، من به تعلیم و تربیت فاجعه اعتقادی ندارم ...

با این حال در نتیجه بلایای طبیعی مقررات مختلف ظاهر شده است.
برای مثال شما از یک اتاق شلوغ که دود به آن حمله کرده است ، آتش سوزی در "5" "7" در سنت لورن دو پونت در ایزر (1970) و 55 قربانی آن بود که اولین نفر مستقر شد. مقررات مربوط به استفاده از مصالح در ساختمانهای عمومی.
واضح است که دوره فروپاشی به نفع اقدامات خوب نیست ، هرج و مرج فقط خشونت و جنون را به وجود می آورد.
با این حال ، دوره پس از فروپاشی باید منطقا ما را به "راه حل های مناسب" برساند * .. اگر بشریت زنده بماند!
مانند آنچه من خوشبین هستم!

با فرض اشتباه بودن ، که ممکن است ، چرا یک مسیر بهتر ناگهان انتخاب می شود؟

انتخاب نخواهد شد ، تنها راه بیرون خواهد بود ، که متفاوت است.
انسانها زندگی زیادی را انتخاب نمی کنند ، علاوه بر این ما واقعاً فکر نمی کنیم ، ما توهم زندگی روزمره را منعکس می کنیم.
وقتی دکوراسیون غربی اکونومیسم سقوط خواهیم کرد ، ما قادر خواهیم بود واقعیت را ببینیم ، اما این واقعیتی که با آن روبرو خواهیم شد احتمالاً کابوس خواهد بود ...


* راه حل خوب مترادف با احترام به حقوق بشر نیست بلکه بازگشت به نظم طبیعی امور است.

من در مورد بلایای محدود موافقم ، اما تصحیح یک مشکل دقیق ، با امکان ایجاد تغییر اساسی در مدل کلی تفاوت دارد ...
البته ، "انسانها در زندگی خود چیزهای زیادی انتخاب نمی کنند" * ، اما با این وجود مشارکت بیشتر بسیار مطلوب خواهد بود ... علاوه بر این ، واقعیت در واقعیت نیست ، بلکه لزوماً ساخت فکر است.

* کارل مارکس: "این مردان هستند که تاریخ می سازند ، اما آنها از تاریخی که می سازند اطلاعی ندارند"

احمد نوشته است:من در مورد بلایای محدود موافقم ، اما تصحیح یک مشکل دقیق ، با امکان ایجاد تغییر اساسی در مدل کلی تفاوت دارد ...

بسته به شکل فروپاشی جوامع روبرو شده مجبور به انطباق یا ناپدید شدن خواهند شد. در حدی که انعطاف پذیری اشتباه گذشته باشد باید حداقل اگر روند رویدادها را به سمت مسیر درست خم کند ، اگر اتفاقات اجازه دهد. .. (برنده نشد)
به طور جهانی ، صدها مرحله از انقراض دنیای حیوانات به ما اطلاع می دهد که هر مرحله از سقوط با رونق خلاق دنبال می شود.
بدیهی است که ما می توانیم یک سناریوی پس از فروپاشی را که جایگاهی برای توتالیتاریسم و ​​بربریت دارد ، تصور کنیم ، اما بگذارید بگوییم که این نباید برای همیشه دوام داشته باشد و به نفع ظهور "چیز دیگری" باشد.


انواع مختلف احتمالی فروپاشی وجود دارد: یک فاجعه جهانی از نوع سقوط ، یا فاجعه باران تر ، فروپاشی هستی شناختی مربوط به همگرایی NBIC.
در چارچوب فعلی ما به سمت نوع دوم سناریو حرکت می کنیم و به همین دلیل است که انگلستان در فکر است: اجازه انتقال به دنیای جدید را بدهید بدون اینکه توده مردم متوجه آن شوند.
به گفته کارشناسان این زمینه ، همگرایی NBIC باید در دوره 2030 / 2050 ظهور کند ، در عین حال بریتانیا باید در سالهای 10 / 15 پیاده سازی شود تا به احتمال فراوان برسد.

به طور جهانی ، صدها مرحله انقراض جهان حیوانات به ما اطلاع می دهد که هر مرحله از سقوط با رونق خلاق دنبال می شود.

البته ، ناپدید شدن کامل انسان باعث گسترش قابل ملاحظه ای از گونه های دیگر می شود (گونه های فعلی یا جدید ، متناسب با شرایطی که می توانستیم پشت سر بگذاریم ...). در یک سناریوی مطلوب تر برای ما ، مطمئناً شروع جدیدی وجود خواهد داشت ، اما پس از یک مرحله رکود طولانی مدت ، زمان تنظیم مجدد روان ، قبل از توسعه پروژه "تنظیم مجدد" است. بنابراین در این مورد توافق داریم.

در چارچوب کنونی ، ما به سمت این نوع آخرین سناریو حرکت می کنیم و به همین دلیل تصور می شود که انگلیس: اجازه انتقال به دنیای جدید را بدهد بدون اینکه توده ها واقعاً آن را درک کنند.

بله ، این فرضیه لغو مترقی از اقتصادگرایی را به نفع هیپرتنیسم می داند ، اما طرفداران این ایدئولوژی به احتمال زیاد قبل از اینکه بتوانند دوم را تأسیس کنند ، با فروپاشی اولی گرفتار می شوند. مگر اینکه دو واقعه کاملاً کنترل شوند تا همزمان شوند ، با توجه به گفته های پیامبران رسمی ، خیلی به نظر نمی رسد ... اما شاید این نیز بخشی از سناریو باشد؟

اگر این فرضیه را بپذیریم (خواه داوطلبانه یا مصمم) ، انگلستان دستیابی به تمرکز قدرت را در هسته کوچکی از افراد که می توانند خود را به طور کامل از بقیه انسانها آزاد کنند ، تسهیل می کند و بنابراین جهان مصنوعی با انقباض ابزارهای فنی (نوعی "بحران بزرگ" فنی-علمی) ، که دیگر نه به سمت تولید انبوه ، بلکه به دنبال اهداف از نوع ترانس انسانی است.

احمد نوشته است:بله ، این فرضیه لغو مترقی از اقتصادگرایی را به نفع هیپرتنیسم می داند ، اما موافقان این ایدئولوژی احتمالاً با فروپاشی اولی پیش از این که بتوانند دومین را تأسیس کنند گرفتار می شوند ...

اقتصاد به معنای عمیق غیر از مبادله انرژی / اطلاعات چیست؟
حتی در دنیای هدایت شده توسط الگوریتم ها و موجودات غیر زنده مفهوم اقتصاد همیشه حضور خواهد داشت.
از منظر تاریخی ، اقتصاد ، هر چه شکل باشد ، مبادله مواد اولیه ، خدمات و ... را تشکیل می دهد تا بتواند یک ساختار را تضمین کند.
در خارج از این مفهوم همیشه مناسب خواهد بود ، و نه دو بار در دنیای بیش از حد تکنولوژیک مشتاق انرژی.
بنابراین مشاهده تحول اقتصاد به سمت اشکال جدید آن بسیار مهم است ، انگلیس - از جمله دیگران - می تواند چنین تحولی را تأیید کند.
من اغلب تأکید می کنم که سرمایه داری ، سوسیالیسم ، کمونیسم و ​​سایر لیبرالیسم ها عینی وجود ندارند و در واقع تنها اشکال گرفته شده توسط اقتصاد گرایی * با گذشت زمان هستند.

انگلستان دستیابی به تمرکز قدرت را در هسته کوچکی از افراد که می توانند خود را به طور کامل از بقیه انسانها رها کنند و بنابراین با استفاده از انقباض ابزارهای فنی یک جهان مصنوعی مستقر می کنند ، تسهیل می کند (نوعی تکنیک "بزرگ کرانچ" -علمی) ، که دیگر به سمت تولید انبوه نیست ، بلکه به دنبال اهداف از نوع فراانسانی است.

در واقع ، اتوماسیون وسایل تولیدی باید به ظهور کلاس هایپر جهانی شده (استفاده از این اصطلاح) اجازه دهد J.Attali) که می تواند به مرحله ای از توسعه که هرگز ندیده است برسد.
و در واقع ، اگر ماجرا را مورد بررسی قرار دهیم ، به نظر می رسد که افزایش اتلاف انرژی جوامع همیشه اجازه انفجار منابع را فراهم کرده است ، از همه بیشتر برای طبقات حاکم. بنابراین دلیلی برای توقف آن وجود ندارد.
تنها چیزی که در دنیا برابر است با مرگ ، منطقی تصور می شود که تحقیق (در مورد موفقیت) در مورد عقب نشینی مرگ فراتر از امکان بیولوژیکی گونه های ما مزیت انتخابی جدیدی برای قدرتمندان است.



* اقتصاد گرایی (و فناوری اعتیاد به مواد هستند) به نظرم این اصطلاح ، اگر بهتر نباشد ، مناسب ترین است.

من با کمال میل به شما جهانی بودن مبادلات (که فقط به گونه های انسانی مربوط نمی شود) اعطا می کنم ، اما استفاده از اصطلاح اقتصاد برای همه موارد رقم همچنان مشکل ساز است. به نظر من ، من در پادگان های این تعمیم هستم (بدیهی است که فقط یک سؤال واژگانی است و نه از نظر ماده) زیرا من خودم را با محدود کردن این اصطلاح به شکل خاص که دارای خودم هستم بر خلاف اضافی مقصر می دانم. من مبادلات سرمایه داری را در دست گرفتم ، زیرا این وضعیت اخیر را نه به عنوان تشدید مبادلات قبلی ، بلکه به عنوان ماهیت کاملاً خاص می بینم.
پایان سرمایه داری فقط به معنای این نوع ارز ویژه است و نه پایان تجارت ، البته. با این حال ، آنچه من را مورد علاقه قرار می دهد این است که پایان یک سیستم تحت فشار انباشت تضادهای خود و ظهور احتمالی پارادایم جدید چگونه است: مرحله انتقالی کاملاً جدید است.

شما بنویسید:

من اغلب تأکید می کنم که سرمایه داری ، سوسیالیسم ، کمونیسم و ​​سایر لیبرالیسم ها بطور عینی وجود ندارند و در واقع فقط اشکال گرفته شده توسط اقتصاد گرایی * با گذشت زمان هستند.

همه این "ایسم" ها فقط انواع سرمایه داری هستند ...

احمد نوشته است:من با کمال میل به شما جهانی بودن مبادلات ، (که فقط به گونه های انسانی مربوط نمی شود) اعطا می کنم ، اما استفاده از اصطلاح اقتصاد برای همه موارد رقم همچنان مشکل ساز است.

در واقع این یک مسئله معنایی است ، آیا Archeopteryx آیا این یک پرنده بوده است؟ گفتن سخت است ... برای اقتصاد همین است ، واقعاً از کجا شروع می شود و از کجا به پایان می رسد؟
این دشواری برای تعیین واقعیت از طریق ناپایداری جهان است.

همه این "ایسم" ها فقط انواع سرمایه داری هستند ...

فقط اگر کسی به یک رویکرد کلاسیک پایبند باشد.
آیا در دنیای پرجمعیت سایبورگ ها از سرمایه صحبت خواهیم کرد؟ من شک دارم ، اما مفهوم اقتصاد همچنان معتبر خواهد بود.
به طور کلی تر ، می توانیم در مورد سایبرنتیک صحبت کنیم ، اصطلاحی که به نظر من خیلی با مفهوم اقتصاد و فناوری ارتباط دارد.

این چندان دشوار نیست: شما فقط باید درباره محتوای اصطلاحات استفاده شده به توافق برسید! من دوست دارم اقتصاد "طبیعی" از اقتصاد سرمایه داری متمایز شود. متأسفانه ، عبارت جداگانه ای وجود ندارد ، اما این مسئله چندان مشکلی ایجاد نمی کند ، زیرا مسئله تعیین هر بار دامنه معنایی مربوطه است. ناپایداری جهان ما را بر آن دارد تا از اصطلاحات یکسانی برای تعیین پدیده هایی استفاده کنیم که از لحاظ رسمی مشابه هستند ، اما با این وجود تفاوت های اساسی دارند.

در دنیای سایبورگها ، مفهوم سرمایه داری واقعاً منسوخ خواهد بود ، اما من فقط به سوسیالیسم واقعی رجوع می کردم ، که فقط یک نوع دولتی از سرمایه داری بود.