احمد: آخرین نمونه ارائه شده در صفحه 25 (در نتیجه گیری)
پس از آن فقط کتابشناسی وجود دارد. با این حال ، من مطمئناً کلمات را از دهان شما بیرون می کشم و می گویم که ما باید از هرگونه اشتیاق بیش از حد در مورد سیستم اقتصادی
"Soziale Marktwirtschaft". در گوشه من ، ما نیز خود را داریم (با توجه به اکثریت آلمانی زبان در کشور):
https://www.econologie.info/share/partag ... aK6Vvl.pdf
از آنجا که شما به پروتستانتیسم اشاره می کنید ، این سیستم حکومتی چیزی از انگلوساکسون در ژن ها دارد (این همان چیزی است که در بالا با مک گرگور ذکر شد ، و قبل از او تیلوریسم ، فقط هرتزبرگ ، ماسلو و یک سوم آن j "لحظه ای پیش نام را فراموش کنید
در دهه 70 برای مدتی همین الگوی تحت سلطه مارگارت تاچر و کیت جوزف غالب شد. هدف آنها نه آنقدر هجوم آوردن به سیستم مذکور بودند که اثبات کنند که فقط یک اقتصاد خالص بازار می تواند "پیشرفت اجتماعی (در مقابل اقتصاد بازار اجتماعی) را امکان پذیر سازد. بدیهی است که آنها بعداً به سرعت در سود حاصل از سیستم فعلی شکار - پیچیده تر و منحرف تر - که من آن را مدیریت جدید می نامم (معیار و نظارت در تمام سطوح نسبت به فرهنگ نتایج و بهینه سازی بیش از حد و بالاتر از همه ارزیابی های مداوم که روابط بین همکاران و منجر به نوعی می شود
قلدری نهادینه شده ، که منجر به
فرسودگی شغلی (حتی خودکشی بعد از اینکه لیمو کاملاً فشرده شد) و همه اینها تحت رژیم غذایی ظاهراً دوستانه
از پایین به بالا ، برای انتقال اطلاعات از پایگاه مستقیم به بالای سلسله مراتب - که این توهم "مهم بودن" را ایجاد می کند - و در عین حال موثر ، فقط یک مرحله اضافی برای نظارت در هنگام ارائه است کارگران ، احساس یک هویت شرکتی قوی از طریق تعهد شخصی خود ، با این تفاوت که: این هدفی نیست که مدیریت می خواهد ، بلکه افزایش بهره وری و سودآوری به هر قیمتی است.
برای افزودن به این استرس شدید ، عدم اطمینان محل کار (گردش مالی ، مهاجرت قابل تحمل که فشار زیادی را به پایین آمدن دستمزد وارد می کند) اضافه می شود و هزینه های پایین کار در برخی از کشورها باعث می شود محیط کار اغلب در میان مدت قابل زندگی نیست. به هر حال ، کارگران در نهایت شغل خود را تغییر می دهند و پرها را در آنجا می گذارند.
وقتی ترک می خورد ، صدمه می بیند: از نظر آماری نیمی از مردم در طول زندگی خود از جمع شدن استفاده می کنند ...
و برای نتیجه ، می بینیم که کجا هستیم! رسیدن به نقطه ای که کل بخشهای اقتصاد واقعی باید به بازده نزدیک به سرمایه گذاریهای سوداگرانه دست یابند ، گیج کننده است ... خصوصاً از آنجا که این وضعیت سرمایه گذاران را به از دست دادن علاقه به اقتصاد واقعی سوق می دهد ، به جز استارتاپ ها ، به شرط آنکه بسیار امیدوار کننده باشند ...! یانکی ها باعث شدند ما سرمان را زیر پا بگذاریم ... و کدام دولت با صدای بلند و واضح شکایت می کند؟ هیچ کدام ، در عوض شماره حساب بانکی کسانی را که اسیر خود را در معرض تهدید باج خواهی قرار می دهند به آنها می دهیم و می خواهیم بخوابیم تا شبکه های توزیع خود را که در آنجا نصب شده اند ذخیره کنیم ، زیرا آنها کسانی هستند که چاقو را در دست دارند. دسته..
در این میان ، دستاوردهای اجتماعی حاصل از مبارزات طولانی یکی پس از دیگری پاک می شود. اینگونه است که آنها "الگوی اقتصادی" خود را به ما تحمیل می کنند.
