سقوط بازارهای سهام ، آغاز افول جهانی؟

یک چراغ جالب در دنیای دیپلماسی از طریق مقاله ای توسط فردریک لردون. یک عصاره در آنجا:

1987، 1997، 2000، 2007

بحران های مالی ، چیزی یاد نگیرید ...
در جای دیگر ، این تصمیم "پوپولیستی" تلقی می شد. اما در لندن ، سنگر شهر و قلب مالی اروپا است که دولت آقای گوردون براون تصمیم به ملی کردن یک بانک بزرگ در دشواری ، سنگ شمالی گرفته است. قطعا، این فقط "انتقال موقت مالکیت به بخش دولتی" است. هنوز هم ، در وطن خانم مارگارت تاچر است که دولت مداخله می کند. مأموریت های آن: پرداخت بدهی ها ، پس از تضمین سپرده های مالی عمومی ، یعنی تعهد 55 میلیارد پوند (72 میلیارد یورو) ؛ پرداخت کنندگان بد - کسانی که بی فکر بدهکار بوده اند را بیرون کنید. پس از تمیزکاری ، طبق یک اصل قدیمی: ملی شدن خسارات و خصوصی سازی سود ، بانک باید به بخش خصوصی بازگردد. آلمان به کمک IKB Deutsche Industriebank شتافت. در ایالات متحده ، سیتی گروپ و مریل لینچ مجبور شدند از صندوق های حقوقی آسیا و خاورمیانه استفاده کنند. این جنجال های مالی بی سابقه نیست. قابل پیش بینی است ، آنها بخشی از یک جنبش مقررات زدایی هستند که در بیست و پنج سال پیش در فرانسه آغاز شده است.
توسط فردریک لردون

و در آنجا: http://www.monde-diplomatique.fr/2008/03/LORDON/15659

وقتی از "تنظیم" قیمت گلوله ها یا حتی روغن می شنوم ، همیشه کمی مشکوک هستم. مقدار مشخصی از نوسانات مطمئناً وجود دارد زیرا در اینجا و آنجا ، یک یا چند نفر هوشمند می توانند با انجام آنچه در پایان حدس بزنند: حدس و گمان این است که در زمان های مشخصی از بازار خرید یا فروش کنید تا بر این بازار تأثیر بگذارد. اما فراموش نکنیم که اصل بازار عرضه و تقاضا است و این اصل به دلیل اینکه مبتنی بر تعداد زیادی از بازیگران است کار می کند. بنابراین حدس و گمان ها به درصد تأثیر دلالان محدود می شود.
برای مثال نفت: هیچ کس قیمت روغن را تعیین نمی کند. حتی اوپک نیز تنها 40٪ از تولید جهانی را نشان می دهد. (خوب اعتراف می کنم که 40٪ در حال حاضر بازیکن بسیار مهمی است)
اگر تقاضا پایین بیاید ، قیمت پایین می آید ، اگر عرضه پایین بیاید ، قیمت بالا می رود. پدیده تغییرات بسیار پیچیده هستند زیرا به واکنشهای انسانی بستگی دارند: آستانه قیمت روانشناختی که تقاضا را کاهش می دهد و غیره. آنها همچنین می توانند تابعی از پارامترهای خارجی باشند: محدودیت عرضه با اشباع تولید (این همان چیزی است که که در شرف رسیدن با روغن است)

در اینجا مثالی می زنم که برخی از کاربران اینترنت تجربه نخواهند کرد: در Ebay ، اگر چیزی بفروشید که نادر نباشد و مورد علاقه بسیاری از افراد نباشد ، تعداد زیادی از آنها نخواهید داشت پیشنهاد دهنده از طرف دیگر اگر جدیدترین چیزهای مرسوم و مد روز موجود را به مقدار محدود بفروشید ، حراج ها افزایش می یابد.

برای گلوله ها ، نوسانات از این واقعیت ناشی می شود که در ابتدا ، تعداد بازیکنان کم است. تقاضا افزایش می یابد ---> قیمت افزایش می یابد -----> تأمین کننده دیگری تسویه حساب می کند زیرا گفته می شود ارزش آن را دارد ----> بنابراین عرضه افزایش می یابد ---> قیمت کاهش می یابد و تثبیت می شود

در اقتصاد بازار ، قیمت تمام شده به طور مستقیم با قیمت فروش ارتباط ندارد ، این فقط یک جز از آن است.

یکی از همکاران آفریقایی که به او اشاره کردم که در آفریقا قیمت چیزها به ندرت نمایش داده می شود ، در پاسخ بهترین تعریف از اقتصاد بازار را به من داد: قیمت یک کالا سازش بین قیمتی است که در آن فروشنده حاضر است آن را رها کند و قیمتی که خریدار حاضر است برای آن بپردازد.

سلام،
جدید در این forum، به خودم اجازه می دهم به گفته های کریستف برگردم:

من اصطلاح کاهش رشد را دوست ندارم ... خیلی زیاد از "افراط گرایان" گرفته شده است .... این رشد روحی است به خصوص بله ...

این کاهش با عمیق ترین احساسات مردی که بیشتر بدنبال آن است سازگار نیست: پیشرفت ، تکامل ، تحصیلات ... به طور خلاصه: شناختن و خواستن "بیشتر". این بیشتر لزوماً جدی نیست ، دور از آن!

بنابراین من ترجیح می دهم تصور از رشد انسانی تر و محترمانه تر برای محیط زیست باشد ، و این فقط براساس شاخص تولید ناخالص داخلی منسوخ و خواسته های خوب معامله گران بازار سهام نباشد ...

من در برخی از پست ها به عدم دقت خاصی اشاره کردم که منجر به تفسیرهای مخاطره آمیز می شود. این مورد در اینجا وجود دارد: نزول کردن به عنوان یک مفهوم ، فقط به جنبه مربوط می شود صرفاً اقتصادی. ناگفته نماند که این امر به جنبه های انسانی مربوط نمی شود ، کاملاً برعکس: با محدود کردن حوزه اقتصادی می توان استقلال فردی و جمعی را به طور کامل تری بیان کرد. این همان چیزی است که به تنهایی به ما امکان می دهد از وضعیت تقلیل تولیدکننده / مصرف کننده به وضعیت شهروند برویم.
من می دانم که اساساً این همان چیزی است که شما می خواستید بگویید: مرا مقصر این نیاز سختگیرانه نکنید ، اما فکر می کنم اگر بخواهیم پیش برویم این کار ضروری است.
من می خواهم یک مثال بسیار ساده دیگر بزنم: GDP. این عددی است که ترجمه می کند شدت مبادلات بازار.
اینکه بخواهیم قضاوت های ارزش منفی را به آن پیوند دهیم ، اتخاذ روش کسانی است که از آن برای توجیه مدینه فاضله رشد اقتصادی استفاده می کنند.
هرگز نباید فراموش کرد که اعداد به خودی خود معنی ندارند و هرگز از تجزیه و تحلیل صرفنظر نمی کنند. ریاضیات برای پنهان کردن واقعیت و جلوگیری از درک ، جایگزین زبان لاتین شد.
PS: فکر نمی کنم تندرو باشم!
[/ S]

احمد نوشته است: ریاضیات برای پنهان کردن واقعیت و جلوگیری از درک ، جایگزین زبان لاتین شد.

تحلیل حیرت انگیز ، اما من آن را دوست ندارم.
آیا می توانید پستی را که به این موضوع اختصاص داده شده و به آموزش یا آموزش اختصاص داده اید ، برون ریز کنید؟

در این جمله من مستقیماً به ملاحظات آموزشی اشاره نمی کنم. صرفاً منظورم این است که مقامات برای بستن بهتر بحث ، رویکرد علمی را گروگان می گیرند.
تفاوت در این است که علم دائماً ملزم به توجیه خود ، اثبات ادعای خود است.
یک "سپر" از شکل ها و منحنی ها این امکان را فراهم می کند که کف مخصوص کارشناسان باشد و هرگونه بحث اساسی را رد می کند و اگر بحثی وجود داشته باشد ، به صورت فنی محدود می شود.
ریاضیات مانند لاتین در گذشته نقش مبهمی دارد: هم ابزاری برای دانش و هم ابزاری برای سلطه.
اساساً ، شما درست می گویید ، مدرسه مکانی است که این انتزاع ترجیحاً پرورش می یابد ، این مکانیسم ذهن است که جهان را از بین می برد. این احتمال وجود دارد که دستیابی به این اتوماسیون ها منجر به نادیده گرفتن آنچه ارقام می شوند ، شود.