- مدیریت با فضیلت تری در جعبه خود اتخاذ کردم، بدهی بیشتری متحمل شدم («وام» من به نوعی «سهام پیش بینی کننده» تبدیل شد).
- من یک استراتژی اقدام را نه بر اساس آنچه که دوست داشتم، بلکه بر اساس آنچه "بازار از شرکت انتظار دارد" اتخاذ کردم (این می تواند راه طولانی را طی کند ... اما حداقل ما می توانیم همه مشکلات و مهمتر از همه راه حل ها را ببینیم. که قبل از اینکه وجود داشته باشند "مادی می شوند").
- هرگز این را تجربه نکردم «مخالفت طبقه کارگر/رئیس» که تبدیل به یک فرد مجرد شد، زیرا الف) من خیلی زود در خانواده "سیاسی" شده بودم (احتمالاً از سن 5 یا 6 سالگی اولین موقعیت سیاسی خود را داشتم.
بدون اینکه خیلی از آن آگاه باشم) ب) من در نوجوانی با پول مشکل داشتم که برای من عالی بود زیرا دیگر هرگز نبودم.برای پول کار کردج) برای مدت بسیار طولانی زندگی سختی داشتم، اما واقعاً متوجه آن نبودم زیرا سرنوشت من به "مخاطرات معمول" بستگی نداشت. د) که منجر به نیاز به تطبیق دائمی و انجام آسان چندین معامله می شود. 
- طبیعتاً با محدودیت های جدیدی مواجه شدم، برای مثال مجبور شدم سود و درآمدم را به دلایل "تاکتیکی" محدود کنم.
- "بهقاب "طرفدار" همیشه از همه چیز خود استثمار می کند (نه فقط من...) و این برای داشتن هرچه بیشتر آزادیجز".
- سیستمی را ایجاد کنید که به من اجازه دهد برای چیزها ارزش صد برابری قائل شوم، که اساساً هیچ چیزی باقی نمانده بود، من این کار را برای سرگرمی، در جستجوی پیروزی فکری و خلاقیت انجام دادم. و زمانی که کار کرد، علاقه‌ام را از دست دادم و به سمت «چالش» بعدی رفتم. بنابراین من این مفهوم "بعید" را می دانم، اغلب با آن برخورد می کنم
- در نهایت این برای من عقب‌نشینی‌هایی به همراه داشت، زیرا لزوماً در حاشیه آنچه جامعه از ما انتظار دارد، به اندازه کافی درک نشدم. اما مهم نیست، این سهم همه «مخترعان»، «محققان» و دیگر «دانشمندان» است، و چون اکنون آن را می‌دانم، پس می‌بینم که در راه است.
- برای مسائل پولی و غیره، من همه تخم هایم را در یک کشور نمی گذارم...
- و در واقع، همه اینها باعث شد من (پس از انجام معاملات) "تواضع" را برای قرارداد فرعی داشته باشم. تولید، که میزان کار تولید شده توسط من را به صفر رسانده است (نه کاملاً زیرا وظایف من متفاوت بیان می شود ، در حالی که هر بار می دانم که با شکستن عملیات در رابطه با استانداردها ، فقط مسائل را به حوزه های کنترل منتقل می کنم. که مدیریت آنها برای من آسان تر است، اما اساساً مشکل کلی را حل نمی کند).
تجربه‌ای که من زندگی کردم را می‌توان فقط در عمل از طریق تمام نکاتی که شما مطرح می‌کنید تأیید شده دید، اما به یک عالم کوچک تقلیل یافت.
و بنابراین احتمالاً ممکن است (؟) کل سیستم فرو بریزد، بدون اینکه خیلی دور برویم.با خشکاندن بیان انتزاعات نظری آن در منبع" یکی پس از دیگری. (لازم نیست همه جا کار کند، فقط ایده است)...
و تست استرس که بحران کووید بود، نشان داد که (نه بدون مشکل) سیستم در برابر یک جهش (و چگونه) مقاومت می کند. اما این البته مستلزم بازتعریف (همه یا بخشی خوب؟) فعالیت انسانی است... و چه چیزی نسبی است: "توقف مفهوم بهره برداری از منابع." (بر اساس مدلی از شکار که من همیشه سعی کرده ام خودم را از آن استخراج کنم)
و من مطمئن هستم که دیگران نیز چیزهای مشابهی را تجربه کرده اند (احتمالاً شما و دیگران در fo-fo نیز شامل می شوند)
