بحث در مورد بدهی و تظاهرات
سه شنبه 19 جولای 2011
نامه وال استریت | LEMONDE
بین ایدئولوژی و مسائل سیاسی ، بحث در مورد افزایش "سقف" بدهی در ایالات متحده تصور تئاتر سایه را ایجاد می کند. تقریباً هیچ چیز از گفته ها و عملکردهای قهرمانان اصلی که با علایق پنهان عجین نباشند ، هیچ چیز یا تقریباً مبتنی بر این اعتقاد نیست که فراموشی یا جهل از هر چیزی قویتر است. دو نمونه بارز این مخلوط ابزار سازی و فراموشی داوطلبانه را نشان می دهد که س fundamentalالات اساسی را کنار می گذارد و شروع به خسته کردن عقیده می کند که تلاش می کند بحثی را دنبال کند که در آن صداقت شخصیت های اصلی مشخصه اصلی نیست.
بیایید با جمهوریخواهان شروع کنیم. به طور رسمی ، آنها ادعا می كنند كه كاهش بدهی - دقیقاً بیشتر از نرخ آن در رابطه با تولید ناخالص داخلی (تولید ناخالص داخلی) - را به "اصول" تبدیل كنند. اما این تا حد زیادی حالت است. اسب نبرد واقعی آنها - که برای لحظه ای تحت تأثیر حاشیه های رادیکال حزب چای و برخی از لابی های مهم تأمین مالی مقامات منتخب خود قرار گرفته است - کاهش گسترده وضعیت زندگی به منظور جلوگیری از فعالیت آن است که یکسان نیست.
ما قبلاً به روشی اشاره داشتیم كه مقامات منتخب جمهوری خواه از نامزدی و بودجه آژانسهای فدرال برای ترویج مقررات زدایی جلوگیری می كنند ("جایزه نوبل؟ بی لیاقت!" ، لوموند ، 22 ژوئن). به ندرت این نگرش به اندازه تصمیم اخیر کمیته اختصاصی مجلس نمایندگان مبنی بر امتناع از رای گیری در مورد بودجه کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) ، پلیس بازار ، قابل مشاهده بوده است.
از بحران ، این بدن بسیار بی اعتبار بیرون آمد. مگر وزیر امور خارجه آمریکا شش بار بدون موفقیت از کج برنارد مادوف تحقیق نکرد؟ بگذارید حباب بدهی املاک و مستغلات بی پروا ورم کند تا زمانی که منفجر شود؟ برای بسیاری ، سرنوشت او مهر و موم شده بود: او در بهترین حالت عمیقاً اصلاح می شد و در بدترین حالت محکوم به فروپاشی خواهد بود. دولت اوباما تردید کرد و به پایان رسید ... تحمل این امر را با افزایش حقایق فراهم کرد.
قانون مقررات مالی دود-فرانک ، محققان و متخصصان بیشتری را برای تشخیص کلاهبرداران یقه سفید و دلالان در معرض خطر اختصاص داده است. با این وجود اکثریت جمهوریخواه در مجلس ، تخصیص 222,5 میلیون دلار (158 میلیون یورو) اضافی را که در بودجه 2012 خود پیش بینی شده بود لغو کرد تا آن را بدون تغییر نگه دارد (یعنی با دلار ثابت: - 2,5٪). دلیل ذکر شده: در مواجهه با "کسری تجمعی فدرال بیش از 14 تریلیون دلار بدهی" ، هزینه کمتر برای همه یک ضرورت است.
با این حال ، این یک ترفند است. اگر SEC یک نهاد عمومی باشد ، بودجه آن چنین نیست: این امر به طور کامل از کمک های اجباری 35 بازیکن در بازارهای آمریکا حاصل می شود. آنها کسانی هستند که کمک کمتری خواهند کرد و آژانس کمتری می تواند سیب های بد خود را دنبال کند. کسری بودجه عمومی حتی یک سنت کاهش نخواهد یافت. رابرت خوزامی ، شماره دو در SEC ، اشاره کرد که بدتر است ، سازمان او به دلیل جریمه هایی که به سرمایه دارانی که به قوانین آن احترام نمی گذارند ، کمک مالی می کند ، بودجه دولت است: هرچه بیشتر بتواند شکایت کند ، بازپرداخت مالیات بیشتر است . به طور خلاصه ، به بهانه "کاهش هزینه های عمومی" ، کسری بودجه کمی بیشتر افزایش می یابد ...
از طرف دموکرات ها ، این بحث یک اتحاد واقعی و سرسام آور برجسته را برجسته می کند: اتحاد کاخ سفید و آژانس های رتبه بندی. حیرت آور است ، وقتی به یاد می آوریم که همین دموکرات ها می توانستند بگویند ، سه سال پیش ، هنگامی که افکار عمومی مخالفت شدید با بازیگران وال استریت را ابراز داشتند و به نظر می رسید اختیارات این آژانس ها که مشتری آنها هستند و از نظر مالی غیرقابل جبران هستند ، . این Standard & Poor's ، Fitch و سایر مودی ها متهم شدند که اجازه داده اند AIG ، Fannie Mae ، فردی Mac و شرکت بدهی نجومی را در معرض خطر قرار دهند بدون اینکه رتبه خود را پایین بیاورند ، زیرا آنها با شرکت های اعتباری بی ایمان و سایر موارد مشابه رفتار کرده اند موسساتی که عناوین "پوسیده" خود را ساختار می دهند. زمانی بود که تیم گیتنر ، وزیر خزانه داری آمریکا اطمینان داد که ، تحت مدیریت وی ، "وابستگی سرمایه گذاران و تنظیم کنندگان به آژانس های رتبه بندی کاهش می یابد."
از آن زمان ، با این حال ، این آژانس ها فقط بسیار ضعیف تنظیم شده اند. و آنها امروز در بازار جهانی بدهی باران و درخشش می کنند. نقش این قهرمانان در کاهش کسری بودجه با کاهش آشکار تا حدی دیکته شده است که قانون آنها را به دولتهای فلج شده در اثر تهدید به تخریب احتمالی رتبه بدهی آنها تحمیل می کند. و همانطور که آنها واشنگتن را به این کار تهدید می کنند ، همان آقای گایتنر چگونه واکنش نشان می دهد؟ او به جای یادآوری سخنان وحشیانه خود در مورد آنها در گذشته ، سعی می کند از تهدیدهای آنها سود سیاسی ببرد تا جمهوری خواهان را به توافق در مورد توافق در مورد کاهش نسبت بدهی منتقل کند. آمریکایی کمتر مطابق با خواسته های جناح رادیکال وی از حزب چای. همان مبارزه اوباما-استاندارد و پور: چه کسی ایمان آورده است؟
در این میان ، مشکلات واقعی بدهی آمریکایی ها ، مشکلات جامعه پیری است که تنها 10٪ از آنچه مصرف می کند تولید می کند و بیش از هر کس دیگری هزینه های نظامی و بهداشتی را خرج می کند (برای نتیجه ، در حوزه دوم ، بسیار کمتر از کشورهای قابل مقایسه) ، از بحث و گفتگوهای عمومی دور است.
سیلوین سیپل
منبع
http://www.lemonde.fr/economie/article/ ... _3234.html
و شما به خوبی به ما یادآوری می کنید! 
