لابی ها و گروه های فشار اقتصادی

[کریستف]

داروسازی ، محیط بان ، لابی کاتولیک… در فرانسه ، گروه های ذینفع ، به دلایل تاریخی ، شهرت بدی دارند. با این حال ، در کشورهای دیگر ، آنها بازیگران عادی زندگی سیاسی محسوب می شوند و اتحادیه اروپا بلافاصله اقدامات آنها را تشویق می کند. آنها امروز در فرآیند تصمیم گیری عمومی چه جایگاهی را اشغال می کنند؟

گروه علاقه چیست؟

"لابی دخانیات به مقامات منتخب حمله می کند" ، اخیراً عنوان آزادی در مورد اقدامات انجام شده توسط شرکت های دخانیات و توتون و تنباکو پس از انتشار گزارش یک مأموریت پارلمانی را که از ممنوعیت کامل دخانیات در مکان های عمومی حمایت می کند ، عنوان کرد (1) در این مقاله دستورالعمل های متعددی که متخصصان دخانیات برای تأثیرگذاری در تصمیمات سیاسی آینده استفاده می کنند شرح داده شده است: دعوت نمایندگان به رولان-گاروس یا جام جهانی با هزینه شرکت فرعی فرانسه از شرکت دخانیات بریتیش امریکن (شماره. درجه 2 در سراسر جهان با مارک هایی مانند Lucky Strike ، Peter Stuyvesant…) ، و یا نمایندگان منتخب محلی را با یادآوری "خطرات" انتخاباتی که استفاده از چنین تدابیری به همراه دارد ، متهم می کنند ("شما با 300 رای از آیا می دانید منطقه شما 400 تن فروش دخانیات دارد؟ ")

این مثال چشم انداز کلی را که ما در فرانسه از گروههای علاقه مند داریم خلاصه می کند - که اغلب با اصطلاح نهضت طلبانه "لابی" شناخته می شود ، که در اصل راهروها یا دهلیزهای منتهی به مجالس پارلمانی را مشخص می کند. ، این مقدمات قدرت که نمایندگان علاقه مند می توانند با مقامات منتخب دیدار کنند. لابی به طور کلی به منزله نشأت گرفتن از گروههای خاص اجتماعی (لابی بازنشستگان) یا اغلب بخشهای صنعتی (لابی دارویی) تلقی می شود که مستقیماً با سیاستمداران مداخله می کند ، با اغوا یا تهدید ، از منافع خود دفاع کنند ، بنابراین با منافع عمومی مخالفت می کنند یا از ظهور آن جلوگیری می کنند.

گرچه لزوماً نادرست نیست ، اما این دیدگاه در مورد گروه های علاقه به عنوان یک قدرت سایه ای یک طرفه است. از یک طرف ، گروههای ذینفع لزوماً منافع خصوصی را نشان نمی دهند. سازمان های غیردولتی (NGO) یا انجمن هایی که از اهداف جمعی دفاع می کنند (به عنوان مثال Greenpeace) نیز می توانند به عنوان گروه های علاقه مند در نظر گرفته شوند. از طرف دیگر ، آنها لزوماً به دنبال تأثیر مستقیم بر قدرت های سیاسی نیستند ، بلکه می توانند افکار عمومی یا گروه های اجتماعی خاصی را نیز هدف قرار دهند. بنابراین اقدامات آنها به تماس بین فردی با مقامات منتخب یا تهدید به تحریم های انتخاباتی خلاصه نمی شود.

بنابراین در پشت اصطلاح گروه های منافع ، سحابی از نهادها پنهان است که علوم سیاسی و جامعه شناسی در تعریف دقیقاً مشکل دارند زیرا در واقع ساختار سازمانی خاصی کمتر از نقشی است که توسط برخی از بازیگران بازی می شود. در یک زمان خاص مرزها به ویژه با یک طرف جنبش های اجتماعی (اعتصاب کنندگان ، تظاهرکنندگان) که مشخصه آنها ساختاری ضعیف در زمان و از طرف دیگر احزاب سیاسی است که توسط که آنها در فتح و اعمال قدرت شرکت کنند. بنابراین می توانیم در نظر بگیریم که احزاب اکولوژیکی یا جنبش شکار ، ماهیگیری ، طبیعت و سنت (CPNT) نمونه هایی از گروه های علاقه مند هستند که به حوزه سیاسی تغییر مکان داده اند. بنابراین می توانیم گروه علاقه را به دو روش تعریف کنیم. به معنای وسیع ، "موجودی است که به دنبال بازنمایی منافع بخشی خاص از جامعه در فضای عمومی است" ، به معنای باریک تر ، "یک سازمان ادغام شده است که می خواهد قدرت های سیاسی به معنای مطلوب منافع آن (2) ".


سوئیت و منبع: http://www.scienceshumaines.com/lobbies ... 15032.html