اشتراک گذاری چیست؟

[Grelinette]

تعریف "اشتراک" چیست؟
این امر می تواند به دیگران کالایی یا خدماتی ارائه دهد که فرد بیش از حد داشته باشد ...

جامعه ما ، که به طور منظم با بیش از حد مشخص می شود ، نیز بسیار متناقض است:
- از یک طرف ، خودخواهی و فردگرایی رفتارهایی هستند که به همه جا تبدیل شده اند ،
- از طرف دیگر ، جنبش های مختلفی وجود دارد که به سمت ایده اشتراک گرا هستند.
البته گاهی اوقات ایده ای برای پس انداز پول یا سود نیز وجود دارد ، اما شاید اینطور نباشد ...

به عنوان مثال ، carharing (carpooling) ، که تصور می کند یک ماشین 5 نفره برای حمل و نقل فقط 1 نفر پوچ است. (همچنین جالب است که بتوان تعداد افرادی را که در یک مسیر حرکت می کنند و ظرفیت واقعی مکان های موجود در همین مسیر را در تقابل قرار داد: این "نسبت اضافی" می تواند یک داده رسمی برای هر بخش از شبکه باشد راننده فرانسوی!).
همچنین ممکن است که ایده ناخودآگاه اشتراک خودرو تغییر تصویر اتومبیل به عنوان ابزاری برای شخصی سازی ، عقب نشینی خودخواهانه و خودخواهانه توسط سیستم سرمایه داری باشد؟ ...

نرم افزار OpenSource همچنین نوعی اشتراک دانش است.

به همین ترتیب ، یک حرکت اصلی برای به اشتراک گذاشتن فرهنگ وجود دارد که شامل گذاشتن کتاب در یک مکان عمومی (ایستگاه ، باغ ، خیابان و غیره) است به طوری که دیگران آن را پیدا می کنند و آن را می خوانند (این کتاب است عبور از کتاب ، عبور از کتاب یا کتاب متروکه).

میزان بی اندازه اطلاعات موجود در اینترنت نیز به اشتراک گذاری دانش است.

اخیراً ، متوجه شدم که اپراتور اینترنت من اتصال اینترنت من را برای عموم مردم باز کرده است ("... wifi Fon") ... (اگرچه من "به اشتراک می گذارم" - به توهین خود - اتصال به اینترنت من ، با دانستن شهرت از فاای من می ترسم استراتژی تجاری پنهانی نیز وجود داشته باشد! ...)

تا حدودی ، داوطلبانه نیز اشتراکی است.

از طرف دیگر ، مناطق دیگر تحت تأثیر تقسیم مشترک باقی نمی مانند: غذا ، مسکن ، پول ، ...

آیا برای بازگشت به یک ایده مشخص تر ، آیا جامعه ما نباید اشتراک در همه مواردی را که می تواند به کاهش مصرف انرژی کمک کند ، ارتقا دهد؟

به عنوان مثال دوباره به ایده تقسیم الکتریکی که در هنگام تولید بیش از آنچه مصرف می کنم تولید می کنم ، برمی گردم.
امروزه چاره ای جز هدر دادن این انرژی یا فروش آن به Edf وجود ندارد. ژستی از سخاوت مدنی باید امکان ارائه آن به همسایگان یا شهرداری خود را فراهم کند ...

"سخاوت واقعی نسبت به آینده شامل دادن همه چیز به زمان حال است. A. کامو»

[chatelot16]

از طرف دیگر ، مناطق دیگر تحت تأثیر تقسیم مشترک باقی نمی مانند: غذا ، مسکن ، پول ، ...

درست است ... اگر واقعاً می خواهید سهیم شوید ، به خصوص پول ، من به شما کمک می کنم آن را خرج کنید

به طور جدی تر ، مشکل کمبود پول است ... هنگامی که کمبود پول وجود ندارد ، اشتراک آن آسان تر است

اشتراک در نرم افزار به خوبی کار می کند ، زیرا اشتراک نرم افزار هیچ هزینه ای ندارد و هیچ خطری ندارد

اشتراک نرم افزار ما هر روز با انبوهی از نرم افزارهای رایگان موجود از آن لذت می بریم

اشتراک نرم افزار: مطمئناً بیش از آنچه که می دهیم دریافت خواهیم کرد

برای چیزی غیر از نرم افزار دشوارتر است

[ریمون]

اشتراک گذاری عالی است ، من آن را هر چند بار که می توانم با افرادی که به آنها اعتماد دارم تمرین می کنم. من با کمال میل ماشینم ، وسایلم را قرض می دهم و البته با کمال میل به بسیاری از دوستان ، همسایگان هم قرض می دهم ... البته گاهی اوقات ناامیدکننده ها اما به طور کلی بسیار مثبت. مبادلات غیر پولی مبتنی بر اعتماد متقابل ؛
ما در حال ایجاد باغ های مشترک در نزدیکی خانه من ، تولید سبزیجات با هم و نشان دادن تکنیک های خود هستیم.
همه اینها بسیار نزدیک به ایده شهرهای در حال گذار است که حتی در Aix en Provence وجود دارد:
http://villesentransition.net/
نمک ها نیز وجود دارد:
http://www.selendurance.org/

[chatelot16]

تجهیزات مشترک ، من آن را بسیار تمرین می کردم در زمانی که توانایی مالی خوبی داشتم ... من نمی ترسیدم که ابزارم را قرض دهم و تجهیزات بزرگی مانند تراکتور کشاورزی را قرض نکنم ... من می دانستم اگر من مشکلی داشتم می توانم آن را تعمیر کنم

امروز دیگر کاملاً امكان قرض گرفتن یا وام دادن ندارم ... دیگر قرض نمی كنم زیرا می دانم كه اگر با آنچه كه قرض می كنم مشكلی داشته باشم دیگر نمی توانم مسئولیت خود را به عهده بگیرم .. و همچنین از وام دادن اجتناب می کنم زیرا مواردی دارم که برای من مفید است و در صورت بروز مشکل قادر به جایگزینی آنها نیستم.

من هم دیگر قرض نمی گیرم زیرا کسانی که چند سال پیش به راحتی به من وام داده اند نیز در سختی هستند ، تجهیزات آنها از بین می رود و هزینه هایی که می تواند رخ دهد بیش از توان من است

مدتها پیش من از گرفتن تجهیزات خراب نمی ترسیدم ... اگر خراب شود صاحب خانه خوشحال می شود همه چیز را برای او درست می کنم

اشتراک گذاری که اکنون واقعاً کم است ، اشتراک کار است! بسیاری از افراد مهارت های زیادی دارند ، اما نمی توانند از آنها استفاده کنند زیرا آزادی کار وجود ندارد ... ما در مقررات بیش از حد پیچیده ای گرفتار شده ایم که همه چیز را ممنوع می کند

[احمد]

من به پارادوکسی برمیگردم که به گفته شما وجود خواهد داشت Grelinette، بین توسعه فردگرایی و تمایل به تقسیم: یک پدیده جبرانی ساده در واکنش به پیامدهای خودخواهی نهادینه شده.

پارادوکس واقعی در جای دیگر نهفته است: هرگز چنین وابستگی متقابل بین افراد و همزمان با انکار این واقعیت وجود نداشته است.

در مورد به اشتراک گذاری کاری که ذکر کردید ، Chatelot، واضح است که انتخاب از بالا ، برای غرق کردن در برخی کار و محروم کردن دیگران از آن ، انجام شده است.
فراتر از این توزیع ، کنار گذاشتن این مهارت هایی که شما در مورد آن صحبت می کنید به یک موضوع مهم تبدیل شده است ، چگونه می توان از پیشرفت کنونی تعجب کرد؟

[SEN-هیچ سن]

جامعه ما ، که به طور منظم با بیش از حد مشخص می شود ، نیز بسیار متناقض است:
- از یک طرف ، خودخواهی و فردگرایی رفتارهایی هستند که به همه جا تبدیل شده اند ،
- از طرف دیگر ، جنبش های مختلفی وجود دارد که به سمت ایده اشتراک گرا هستند.

در واقع هیچ پارادوکسی وجود ندارد!
خودخواهی نتیجه مستقیم فرآیند است انتخاب طبیعی که رقابت و سلطه فردی را تقویت می کند.

به اشتراک گذاری ، به نوبه خود ، از نتیجه می گیرد انتخاب والدین، که ترویج می کند همکاری در گروه ، معروف به حداکثر:وحدت قدرت است.

توجه: با این وجود ، نباید نتیجه گرفت که این دو پدیده در تقابل هستند ، زیرا همه آنها یا بعداً از یکدیگر کنار می روند: به عنوان مثال یک قبیله از گروهی از افراد تشکیل می شود که همکاری می کنند ، اما گروه دوم اغلب در رقابت با گروه دیگری قرار می گیرند.
به طور خلاصه ، یک سیستم وقتی در مقیاس بزرگتر پیش بینی شود ، در نهایت مقیاس اول خود را پیدا می کند (اصل فراکتال ها)!
ما این قضیه را با ملت ها پیدا می کنیم!

[Grelinette]

جامعه ما ، که به طور منظم با بیش از حد مشخص می شود ، نیز بسیار متناقض است:
- از یک طرف ، خودخواهی و فردگرایی رفتارهایی هستند که به همه جا تبدیل شده اند ،
- از طرف دیگر ، جنبش های مختلفی وجود دارد که به سمت ایده اشتراک گرا هستند.

در واقع هیچ تناقضی وجود ندارد! خودخواهی نتیجه مستقیم فرآیند است انتخاب طبیعی که رقابت و سلطه فردی را تقویت می کند.

من ترجیح می دهم که نوعی "رفلکس تعادل طبیعی جهانی" وجود داشته باشد که به این معنی است که وقتی شرایط در یک جهت غیرطبیعی توسعه می یابد ، کاملاً طبیعی است ، حرکات مخالف برای برقراری تعادل برقرار خواهد شد. .

علاوه بر این ، من در مورد نظریه انتخاب طبیعی : به نظر من چیزهایی بسیار پیچیده تر و ظریف تر از آنچه این تئوری می خواهد توضیح دهد ، است. این شایسته یک بحث گسترده است.
تمام تحولات گونه ها نشان می دهد که لزوماً قوی ترین ها نیستند که غالب هستند. برخی از محققان با افزودن پارامتر هوش ، نظریه را تعدیل کرده اند ، اما در اینجا دوباره ، این نظریه بسیار ناقص باقی مانده است.

به اشتراک گذاری ، به نوبه خود ، از نتیجه می گیرد انتخاب والدین، که ترویج می کند همکاری در گروه ، معروف به حداکثر:وحدت قدرت است.

در پاسخ شما 2 ایده بسیار متفاوت وجود دارد:
- آنچه شما می گویید انتخاب والدین مطابق با آموزش به معنای "فرهنگ خانوادگی" است که طی چندین نسل منتقل شده است. همچنین به نظر من مسئله ارزش شخصی است که در خارج از محیط خانواده و بر حسب تجربه تجربه شده به دست آمده یا ساخته شده است.

وحدت قدرت است : "مشترکین" حساسیتی دارند که طبیعتاً آنها را وادار می کند تا از طریق همدلی و شفقت به دیگران نزدیک شوند ، لزوماً برای متحد کردن نیروهای خود.
ژست آنها دو برابر مثبت است: اشتراک گذاری + توسعه روابط اجتماعی.

توجه: با این وجود ، نباید نتیجه گرفت که این دو پدیده در تقابل هستند ، زیرا همه آنها یا بعداً از یکدیگر کنار می روند: به عنوان مثال یک قبیله از گروهی از افراد تشکیل می شود که همکاری می کنند ، اما گروه دوم اغلب در رقابت با گروه دیگری قرار می گیرند.
به طور خلاصه ، یک سیستم وقتی در مقیاس بزرگتر پیش بینی شود ، در نهایت مقیاس اول خود را پیدا می کند (اصل فراکتال ها)!
ما این قضیه را با ملت ها پیدا می کنیم!

این دقیقاً همان چیزی است که من آن را پدیده "بازتاب تعادل طبیعی جهانی" می نامم. مخالفت این امکان را ایجاد می کند که به وضعیت متعادل تری برگردیم ، کمی شبیه وقتی که 2 سر یک نوار لاستیکی را می کشید: هرچه بیشتر بکشید ، نیروهای افراطی بیشتر می شوند.

من به پارادوکسی برمی گردم که به گفته شما ، گرلینت ، بین توسعه فردگرایی و تمایل به تقسیم وجود دارد: یک پدیده جبرانی ساده در واکنش به پیامدهای خودخواهی نهادینه شده.
پارادوکس واقعی در جای دیگر نهفته است: هرگز چنین وابستگی متقابل بین افراد و همزمان با انکار این واقعیت وجود نداشته است.

شما تناقض را از زاویه دیگری مشاهده می کنید: من پدیده را در یکی از قسمتهای قابل مشاهده آن می بینم ، شما تفسیر ظریف تری ارائه می دهید ، اما مطمئناً بسیاری از تحلیل های دیگر وجود دارد.
نکته این است که جامعه بشری اغلب با پارادوکس هایی مشخص می شود: از یک سو سخاوتمندانه و ملایم ، از طرف دیگر خودخواه و بیرحمانه است و این به طور همزمان است.

در حقیقت ، تمام این مشاهدات من را به این نتیجه می رساند که انسانهایی که جامعه را تشکیل می دهند در سالهای اول زندگی خود اسفنجی واقعی هستند: برای برخی از ارزشهای اساسی اشتراک و احترام به دیگران خواهد بود ، برعکس "دیگران خواهند بود"

این فراتر می رود: امروزه جامعه شناسان و روانشناسان رفتار برخی از انسانهای خاص خشن و بیرحمانه (در) را به عنوان رفتاری پاسخ می دهند که به یک عادی پاسخ می دهد که مرجع آنهاست زیرا آنها آن را به عنوان فرضی از زندگی بشر.

برای مثال می توان مثال زد: من در یک خانواده پرووانسالی بزرگ شدم که شکار یک علاقه سنتی بود که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شد.
تا نوجوانی به داستان های شکار گفته شده توسط اجدادم تقریباً به عنوان داستان های کتاب مقدس گوش می کردم و میزهای شکار غنائم حیوانات خونین را تحسین می کردم!
حتی بیشتر ، من تکنیک های به پایان رساندن یک حیوان آسیب دیده را آموخته بودم و این کار را با سردی و کارایی انجام می دادم که باعث تهوع بیشتر شما می شود!
به این دلیل بود که این مفهوم را به عنوان یک ارزش به من آموخته بودند.

امروز ، اگرچه می فهمم که چرا بعضی از دوستانم علاقه زیادی به این ورزش دارند ، اما می فهمم که این ورزش خشونت و رنج غیر قابل تحملی ایجاد می کند.

این فقط نشان می دهد که همه چیز مرجع و هنجارهای عادی بودن است که به یک انسان آموخته شده است.

س realال واقعی این است که بدانیم چرا و چگونه برخی به ارزشها و عقاید ناسازگار با تکامل آرام جامعه بشری ، ارزشها و فرضیه هایی که بر اساس آنها ساخته شده اند و بر رفتار آنها حاکم هستند ، باز می گردند.

نتیجه گیری من اساساً خوش بینانه و بدبینانه است: همه چیز به جهتی بستگی دارد که جامعه بشری در ارزش ها و فرضیه هایی که به جوان ترها آموزش داده می شود.


من این 2 اظهارات را اضافه می کنم تا کل نسبیت مفهوم خیر و شر را بپذیرد و مورد قبول جامعه بشری قرار گیرد:

- من اخیراً مجموعه ای از اولین آثار کدهایی را دیدم که برای تنظیم جامعه فرانسه تنظیم شده اند.
آیا می دانید که تا همین چند وقت پیش (آغاز قرن 19) ، در کنار قانون مدنی و سایر کدهای فعالیت های اجتماعی ، کد شکنجه ؟ این کد به روشی دقیق و سرد ، شکنجه های کم و بیش بیرحمانه ای را که قانون با توجه به جرم ارتکابی پیش بینی کرده است ، توصیف کرده است!

- به همین ترتیب ، حتی اخیراً ، دوئل یک حرکت اجتماعی بود که هر مردی که به اساسی ترین قوانین جامعه احترام می گذاشت ، مجبور بود آن را عملی کند ، حتی به دلایل بیهودگی مطلق! ( http://fr.wikipedia.org/wiki/Duel_%28combat%29 ).

[dede2002]

سلام،

اساساً ، من فکر می کنم اشتراک گذاری انسانی است.

به عنوان مثال ، شخصی به طور غیر منتظره در زمان صرف غذا می رسد.
چه کسی قرار نیست بشقاب اضافه کند؟
و در این زمینه ، همیشه این کسانی هستند که کمترین میزان را دارند که بیشترین اشتراک را دارند ...! برای درک این مسئله فقط باید به دنیا سفر کنید.

در مورد استفاده از اتومبیل ، دوربین های هوشمند می توانند کسانی را که به تنهایی رانندگی نمی کنند "بهبود بخشند" ، اما این امر می تواند هویج را قبل از چوب قرار دهد ...

A+

[dede2002]

تعریف "اشتراک" چیست؟
این امر می تواند به دیگران کالایی یا خدماتی ارائه دهد که فرد بیش از حد داشته باشد ...
...
"سخاوت واقعی نسبت به آینده شامل دادن همه چیز به زمان حال است. A. کامو»

نه خیری که یکی بیش از حد در اختیار دارد ، یکی ممکن است آن را از طریق خیرات بخشد ، یا دیگری آن را دور بیندازد.

اشتراک بخشی از آنچه برای ما ضروری است به دیگران داده می شود و برعکس.

متغیر بودن به اندازه قطعات کیک است ...

[chatelot16]

من تمایز شما را بین خیریه و مشارکت در بدسلیقگی پیدا کردم ...

اگر حداقل ما کمی بهتر سازماندهی کنیم تا بتوانیم آنچه را که در مشعل عقب است و اغلب هدر می رود به اشتراک بگذاریم ، بد نیست

پدر من اصول عالی علاقه عمومی را به من آموخت ، اما در مدرسه مجبور شدم آنها را عمداً فراموش كنم ، زیرا متأسفانه اغلب خوب نیست كه خیلی خوب شود: شما باید عمداً خودخواه باشید تا مبادا ادامه داده نشود

من اصول خوبی را در یک شرکت خوب پیدا کردم که از راه دور telemecanique بود ... افسوس که telemecanique توسط اشنایدر خورده شد ، آنها مدیریتی را ایجاد کردند که برای خودخواهی تلاش می کرد مانند سایر شرکت ها