ممنوعیت خودروهای حرارتی جدید در سال 2035: آلمان نظر خود را تغییر داد!

[phil59]

آیا می دانید یکی از بخش هایی که بیشترین تناژ کبالت را مصرف می کند، بخش پالایشگاه است؟
در واقع، کبالت کاتالیزوری است که در فرآیند پالایش برای کمک به حذف گوگرد از نفت تصفیه شده به گازوئیل یا بنزین استفاده می شود. مقداری از کاتالیزور کبالت در نفت تصفیه شده حل می شود و آن را تبدیل به یک آلاینده موجود در بنزین و گازوئیل می کند. با سوزاندن این سوخت‌ها، کبالت محلول در نهایت به عنوان یک آلاینده در هوا تبدیل می‌شود که قابل بازیابی یا بازیافت نیست. در باتری لیتیومی، کبالت در طول عمر خود در باتری باقی می ماند و زمانی که باتری به پایان عمر خود رسید قابل بازیافت و بازیافت است.

عصاره https://roulezelectrique.com/lutilisation-des-metaux-rares-dans-les-vehicules-a-essence/

بنابراین بله، برق مزایایی دارد، اما انجام آن برای همه پیچیده خواهد بود، و جایی برای فناوری های مختلف وجود دارد، خوشحالی همه!

[جانیک]

عصاره https://roulezelectrique.com/lutilisati ... a-essence/
فیل

بنابراین بله، برق مزایایی دارد، اما انجام آن برای همه پیچیده خواهد بود، و جایی برای فناوری های مختلف وجود دارد، خوشحالی همه!

فن‌آوری‌ها «وجدان» ندارند، چاقو می‌تواند یک محصول را به همان اندازه بکشد.
توسعه فناوری‌ها عوارض جانبی را که فقط دیر ظاهر شده و باعث آگاهی مردم می‌شود، در نظر نگرفته است.
تحمیل یک انفجار وحشیانه برق در زمینه مسافرت به معنای سقوط به همان بلاتکلیفی است که با انفجار موتورهای حرارتی به دلیل هزینه کم سوخت همراه بود. اما باز هم این پدیده مشخصه کشورهای ثروتمند است، نه کشورهای فقیر.

[احمد]

NCHS، شما بنویسید:

اگر بخواهید صنعت خودرو را از بالا به پایین سقوط کنید، برای کاربران هزینه گزافی خواهد داشت، اما آیا این داوطلبانه از جانب دوستداران محیط زیست که 60 سال نفرت شدید را به این نماد "جامعه مصرفی" اختصاص داده اند، نیست؟

در دهه 70، بسیاری در واقع متوجه انحراف عمومی شدن این وسیله حمل و نقل شده بودند، اما امروزه این تصمیمات به هیچ وجه نتیجه چنین اراده مهمی نیست، بلکه در واقع موضوع ابزاری سازی گفتمان اکولوژیکی است (که در درجه اول توسط کسانی که از آن کار می کنند) برای اصلاح نظام اقتصادی و در نتیجه تلاش برای غلبه موقت بر بحران فعلی آن.

[phil59]

فن‌آوری‌ها «وجدان» ندارند، چاقو می‌تواند یک محصول را به همان اندازه بکشد.
توسعه فناوری‌ها عوارض جانبی را که فقط دیر ظاهر شده و باعث آگاهی مردم می‌شود، در نظر نگرفته است.

خب بله، به هر حال کمی.

[جانیک]

فیل

خب بله، به هر حال کمی.

آه بله؟ مثلا؟

[احمد]

من به این قسمت از نقل قول که قبلاً در مورد آن به طور نسبتاً کلی توضیح دادم باز می گردم و از این نکته بسیار جالب غافل می شوم:

اگر بخواهید صنعت خودرو را از بالا به پایین سقوط دهید، هزینه گزافی برای کاربران خواهد داشت.

تذکر من فقط به این بخش مربوط نمی شود، بلکه می تواند به کل دوره گذار اقتصادی نیز تعمیم یابد. منطق زیربنایی چیست؟ ما با مجموعه‌ای از مشکلات بی‌سابقه مواجه هستیم، نه به دلیل ماهیت آنها برای برخی، بلکه به دلیل هم افزایی آنها.
برای درک منظور من از آن، باید تصور کنید که از بحران آب و هوا به بحران حکمرانی، از طریق تنوع زیستی و محیط‌زیست می‌رود، این در شرایطی است که مسیری که پیش‌بینی شده بود (فروخته شده بود!) تسلط روزافزون بر همه شرایط عملکرد نوع بشر (اگرچه از دیدگاه غرب و "شاگردان" آن به طور جدی محدود شده است) و پیروزی "آسایش جهانی" مرتبط با علم و اقتصاد. با این حال، در شرایط کنونی که تعیین‌کننده‌ترین عامل، یعنی اقتصاد، بحران دیگری را تجربه می‌کند، اجماع بین رهبران در حال ظهور است که امیدوارند از دستور العمل‌های قدیمی برای غلبه بر تضادها با یک جهش «دیالکتیکی» استفاده مجدد کنند، همانطور که چندین بار تولید شده است. در گذشته. با این تفاوت که ناآگاهی عمیقی نسبت به مکانیسم‌های قبلی وجود دارد که در آن بسیج مقادیر بیشتر نیروی کار زنده (و همچنین انرژی و مواد فسیلی) از طریق فرآیندهای نوآورانه و در یک فضای جغرافیایی در حال گسترش، موفق به غلبه بر این بحران‌ها شده و بنابراین بازگرداندن شرایط برای انباشت ارزش انتزاعی.
از این پس، این طرح واره در برابر یک پیوند بی‌سابقه قرار می‌گیرد که عبارت است از بیرون راندن فزاینده کار زنده به نفع کار مرده (کار زنده متحجر شده در ماشین‌ها) و در نتیجه امکان انباشت آینده را در هم می‌شکند، به‌ویژه که جهان از قبل اشباع شده است. از این رو شیفتگی صنایع فرازمینی آرمان‌شهری است). در چنین شرایطی است که باید به گذار صنعتی توجه کرد: راه حل دیگری وجود ندارد و اگر این گزینه عاری از منطق واقعی باشد، وجود آن خلأ آن را متعادل می کند، خلایی که شهودی نیست و بنابراین برای ایجاد یک لحظه کافی است. توهم

[احمد]

بدون ایجاد ارزش، طبقه متوسط ​​محکوم به فنا است و کسانی که پایین ترند بسیار نگران ایده ای مانند درآمد جهانی هستند که به نظر می رسد بر این چالش غلبه کند، نمی تواند در دراز مدت موفق شود. از آنجایی که بحثی در مورد زیر سوال بردن واقعاً سیستم اقتصادی وجود ندارد، این راه‌حل‌های تا حدی نوآورانه از نظر فن‌آوری (تا حدی، به دلیل اینکه ارتباط نزدیکی با پیکربندی‌های صنعتی بسیار سنتی دارند) از نظر مفهومی ناقص هستند.
چشم انداز افزایش، که بسیار با اخبار مرتبط است، صنایع تسلیحاتی، به عنوان یک جایگزین موقت و مهمتر از همه سریع، بستر مناسبی برای بحران اجتماعی فراهم نمی کند، زیرا مصرف آن برای «مصرف کنندگان» آن بسیار مضر است... اما همچنان با دولت های مستبدتر سازگار است. همان افرادی که این همه تردید، واژگونی های غیرقابل توضیح از خود نشان دادند، قبلاً در جریان بحران جلیقه زردها کاملاً ناسازگار نشان داده اند.

[sicetaitsimple]

قطعا حق با شماست!
اما سوالی که در این تاپیک پرسیده می شود این است که در سال 2035 (دور نیست) در اروپا بهتر است برق تولید شده محلی برای وسایل نقلیه برقی تولید و عرضه شود تا وسایل نقلیه حرارتی که فرضاً از "سوخت های الکترونیکی" استفاده می کنند که قرار است از نور بسیار آفتابی یا آفتابی تهیه شوند. کشورهای بادی که از کارخانه های غول پیکر تولید می شوند؟
دانستن اینکه در سال 2035 ما باید (فکر می‌کنم؟) هنوز به "چند" خودروی فردی یا کاربردی نیاز داریم.
ویرایش: من سعی کردم به پست قبلی شما پاسخ دهم نه آخرین.

[احمد]

می‌توانیم آن را به گونه‌ای دیگر بیان کنیم: آیا این سیاست‌هایی که در ارتباط با امکانات واقعی تجملاتی هستند، که خود را محدود می‌کنند، اجازه چنین خیال‌پردازی‌ها، نیازهایی را می‌دهند یا خیر؟
همه این بازطراحی‌ها، چه در یک مورد یا در مورد دیگر، برای دستیابی به اهداف یا اسقاط خودروهایی که هنوز کارکرد دارند (کهنه شدن هنجاری) و تولید انبوه مواد برای خودروهای الکتریکی جدید، یا همان محدودیت برای خودروهای جدید (غول پیکر) را فرض می‌کند. -کارخانه های سوخت... سلام زغال سنگ!

[sicetaitsimple]

... فرض کنید برای دستیابی به اهداف یا اسقاط خودروهایی که هنوز کارکرد دارند (فرسودگی هنجاری) ...

من اینطور فکر نمی کنم، حداقل من هرگز چیزی در این زمینه نخوانده ام. وسایل نقلیه موجود تا پایان عمر خود باقی خواهند ماند.
این نیز یک سوال واقعی است، آیا قبل از پایان ضرب الاجل احتمالی برای تغییر به برق، عجله ای در وسایل نقلیه حرارتی وجود نخواهد داشت؟ قطعا مدیریت برای سازندگان آسان نیست.